حرف هاي عاشقانه

دوستت دارم......

 همه کلماتی را که از نخستین روز افرینش بر زبان انسان جاری شده 

است گرد می آورم و از میان آنها کلمات روشن و سپید را انتخاب 

میکنم تا عاشقانه ترین شعر را برای تو بسرایم 

من روزهای طولانیست که بر کوهی از کلمات نشسته ام و زمین را با 

خیال هایم رنگ میزنم و برای مردم پنجره های تازه و مهتاب می آورم 

اما…. هنوز نمیدانم با چه زبانی به تو بگویم دوستت دارم 

تا خورشید گرم و مهر آمیز به ما نگاه میکند 

تا دلها عاشق می شوند و به تپش می افتند 

تا گل سرخ به ناز می روید 

تا شعله ها سر کش اند 

تا دریا موج می زند 

تا کویر ها تشنه اند 

و تا تو هستی 
دوســـــــــــــتت دارم 

من و تو با هم

وقتي از ناله تلخم 

دل شب ميلرزد ؛ 

وقتي از چشم فلق , قطره اشکي ريزد ؛ 

وقتي آن لحظه که دل , ياد تو رامی جوید ؛ 

ناگه از سمت جنون عطر تو بر ميخيزد . 

بوی تو , خالي آغوش مرا پر کرده , 

در و دیوار خانه همه بي تاب تماشاي "تو و من" با هم ! 

تو ماه را

بیشتر از همه دوست می داشتی



و حالا



ماه هر شب



تو را به یاد من می آورد




می خواهم فراموشت کنم



اما این ماه



با هیچ دستمالی





از پنجره ها پاک نمی شود

آدمی دو قلب دارد !

قلبی كه از بودن آن با خبر است و قلبی كه از حظورش بي خبر.
قلبی كه از آن با خبر است همان قلبی ست كه در سينه مي تپد
همان كه گاهي مي شكند
گاهي مي گيرد و گاهي مي سوزد
گاهي سنگ مي شود و سخت و سياه
و گاهي هم از دست مي رود...

با اين دل است كه عاشق مي شويم
با اين دل است كه دعا مي كنيم
با همين دل است كه نفرين مي كنيم
و گاهي وقت ها هم كينه مي ورزيم...

برای تو می نویسم

برای تو می نویسم که بودنت بهار و نبودنت خزانی سرد است

تویی که تصور حضورت سینه بی رنگ کاغذم را نقش سرخ عشق می زند

در کویر قلبم از تو برای تو می نویسم

ای کاش در طلوع چشمان تو زندگی می کرد

تا مثل باران هر صبح برایت شعری می سرودم
آن گاه زمان را در گوشه ای جا می گذاشتم و به شوق تو اشک می شدم

و بر صورت مه آلودت می لغزیدم
ای کاش باد بودم و همه عصر را در عبور می گذراندم

تا شاید جاده ای دور هنوز بوی خوب پیراهنت

را وقتی از آن می گذشتی در خود داشته باش

که مرهمی شود برای دلتنگی هایم .

دو نفر به اسم محمود و مسعود باهم رفاقتي ديرينه داشتن، تا جايي كه مردم فكر ميكردن اين دو نفر باهم برادرند. روزي روزگاري مسعود نقشه گنجي رو به محمود نشان داد و با هم تصميم گرفتن كه به دنبال گنج برن. يك روز محمود و مسعود از خانواده شان خداحافظي كردن و رفتن. محمود نقشه اي در سر داشت كه وقتي به گنج دست پيدا كرد مسعود رو از سر راهش برداره و اونو بكشه. بعد از چند روز سختي به گنج رسيدند. و محمود طبق نقشه اي كه در سر داشت مسعود رو كشت و گنج رو برداشت و به خانه اش برگشت.

در افسانه های شرقی قدیم آمده است که یکی از پادشاهان بزرگ برای جاودانه کردن نام و پادشاهی خود تصمیم گرفت که قصری باشکوه بسازد که در دنیا بی نظیر باشد و تالار اصلی ان در عین شکوه و بزرگی و عظمت ستونی نداشته باشد

 اما پس از سالها و کار وتلاش و محاسبه ، کسی از عهده ساخت سقف تالار اصلی بر نیامد و معماران مدعی زیادی بر سر این کار جان خود را از دست دادند تا اینکه ناکامی پادشاه او را به شدت افسرده و خشمگین ساخت و دست آخر معلوم شد که معمار زبر دست و افسانه ای به نام سنمار وجود دارد که این کار از عهده او بر می آید …

و بالاخره او را یافتند و کار را به او سپردند  و او طرحی نو در انداخت و کاخ افسانه ای خورنق را تا زیر سقف بالا برد و اعجاب و تحسین همگان را برانگیخت اما درست وقتی که دیواره ها به زیر سقف رسید  سنمار ناپدید شد و کار اتمام قصر خورنق نیمه کار ماند

مدتها پی او گشتند ولی اثری از او نجستند و پادشاه خشمگین و ناکام دستور دستگیری و محاکمه و مرگ او را صادر کرد تا پس از هفت سال  دوباره سر و کله سنمار پیدا شد