من از قصه زندگی ام نمی ترسم

من از بی تو بودن به یاد تو زیستن و تنها از خاطرات گذشته تغذیه کردن می ترسم.

ای بهار زندگی ام

اکنون که قلبم مالا مال از غم زندگیست

اکنون که باهایم توان راه رفتن ندارد

برگرد

باز هم به من ببخش احساس دوست داشتن جاودانه را

باز هم آغوش گرمت را به سویم بگشا

باز هم شانه هایت را مرحمی برایم قرار بده.

بگزار در آغوشت آرامش را به دست آورم

بدان که قلب من هم شکسته

بدان که روحم از همه دردها خسته شده.

این را بدان که با آمدنت غم برای همیشه من را ترک خواهد کرد.

بس برگرد که من به امید دیدار تو زنده ام

زندگي دفتري از خاطره است

يك نفر در دل شب ، يك نفر در دل خاك

يك نفر همدم خوشبختي هاست ، يك نفر همسفر سختي هاست

چشم تا باز كنيم عمرمان مي گذرد ، ما همه همسفريم

آدمایی که عشقشونو مثل کانال تلویزیون عوض می کنن آخرش باید بشینن برفک تماشا کنن.

دلم را

به روی عالم و آدم بسته ام

مگر ” دلبستگی ” همین نیست؟

 

به یک ‏جایی از زندگی که رسیدی،

می فهمی  شاید کسی که روزی با تو خندیده است را از یاد ببری،

اما هرگز آنرا که با تو اشک ریخته است را فراموش نخواهی کرد.